27 ธค 2549

 

ทั่ว ๆ ไป

หัวข้อนี้ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน แต่ทว่าตอนนี้ครบ 32 ไปเรียบร้อย

มีหลายอย่างที่ยังไม่ได้ทำ แต่ก็มีหลายอย่างที่ได้ทำ

และกำลังทำ ทำ ทำ ทำ ต่อไป ทำมากไปเหมืนกันนะบางที

 

เลิกงานเกือบเที่ยงคืน หิวโคตร รุ่งเช้าคงสดใส แต่ได้นอน

เอาเกือบตีห้า ตื่นมาอีกที เกือบบ่ายโมง

หยุดงาน หนึ่งวัน เพราะวันนี้เตรียมการเอาไว้ล่วงหน้าว่า

จะไปบ้านพักคนชรา

 

ได้ไปสมความคาดหมาย ไปถึงเขากำลังเตรียมการจัดงานปีใหม่อยู่

เหอ ๆ พอบริจาคของเสร็จ ขึ้นรถ ก็น้ำตาแตกเลย โอชีวิต

มันช่างเศร้าอะไรกันนักหนา

 

กลับรถเข้าเมืองโดยไม่ใช้เส้นทางเลี่ยงเมืองอย่างเช่นเคย

เพราะต้องรีบไปเอาสติกเกอร์สำหรับติดผลิตภัณฑ์

ระหว่างทางเห็นคุณยายนอนจมกองเลือด มีลูกสาวกำลังกด

โทรศัพท์ พร้อมคนมุงดูนับสิบ (รวมผมด้วย แต่ผมดูอยู่ในรถ)

 

โอ วันเกิดผม สุดยอดมาก แล้วคนเรามันมานั่งแก่งแย่งแข่งขัน

ชิงดีชิงเด่นกันหา อะไรของมันกันนี่

 

เศร้า ครับ ปีนี้ ระหว่างทางผมฟังเพลงนี้ครับ

เพลง เติมฝัน ของคุณวิยะดาครับ

…หนื่งความฝัน หนึ่งความหมาย และเพียงหัวใจที่มี

ผ่านจากวันนั้น จวบจนวันนี้ อาจจะมี บางครั้งที่เคยท้อ…

(จำเนื้อไม่ได้)