Long Live THE KING

ไม่มีหลักฐานภาพถ่ายยืนยันในเรื่องที่จะเขียนต่อไปนี้

ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณ เพราะเป็นเหตุการณ์จริง

 

ย้อนกลับไปสมัยเมื่อตอนเรียนประถม ช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์

จำได้ว่าเป็นวันที่อากาศสดใสปรกติ ประมาณตอนสาย

ได้มีเสียงของชาวบ้าน พูดว่าในหลวงเสด็จ

 

ชาวบ้านแถวนั้นก็สงสัย ด้วยความฉงน เพราะไม่มีวี่แววว่าพระองค์ท่าน

จะเสด็จ ไม่ได้มีรถนำขบวน เหมือนกับประชาชนบางจำพวกประพฤติ

 

ด้วยความที่ไม่เชื่อหูตัวเอง พร้อมกับยังเด็กมากก็เลยวิ่งไปตามเส้นทาง

เพื่อรับเสด็จพระองค์ท่าน เสื้อไม่ได้ใส่ วิ่งไปตามคันนา จำได้ว่า

วิ่งตกคันนา สงสัยเพราะด้วยความชำนาญ

(ช่วงหยุดเสาร์อาทิตย์จะกลับมาที่บ้านในชนบท ที่ที่พ่อมาสอนหนังสือ)

 

วิ่งไปคนเดียว ระยะทางเกือบกิโล แต่เมื่อไปถึงยังจุดหมาย

ประชาชน รวมผมด้วยมีไม่ถึง 10 คน แต่ภาพที่ปรากฎตรงหน้า 

เป็นภาพของในหลวง  ที่เสด็จเป็นการส่วนพระองค์ โดยลำพัง

เหมือนกับภาพที่เคยเห็นในปฎิทินสมัยก่อน

 

ผมก็นั่งลงกับพื้นถนน ด้วยความปลาบปลื้มปิติ พระองค์เสด็จมา

ในช่วงฤดูเพาะปลูก

 

จำได้ว่าทุกปีประชาชนแถวนั้นจะต้อง เจอเหตุการณ์น้ำท่วม

เส้นทางในการเดินทางเข้าตัวเมืองจะถูกตัดขาด

ผู้ใหญ่อาจจะไม่ชอบ แต่ด้วยความที่เป็นเด็ก ผมชอบมาก

เพราะถ้ากลับมาบ้าน ก็จะได้มีข้ออ้างไม่ต้องกลับไปอยู่ในตัวเมือง

และไม่ต้องไปโรงเรียน น้ำจะมาถึงเกือบหลังบ้าน

ได้วิ่งเล่น ที่สำคัญจะได้ของเล่นใหม่ ๆ จากพ่อ

ที่ได้ดัดแปลงมาจากวัสดุที่เป็นของเล่นทางน้ำที่พ่อทำขึ้นเอง เล่นได้ดี

 

หลังจากพระองค์เสด็จมาไม่นาน น้ำก็ไม่เคยท่วมอีกเลย ฤดูแล้งก็มีน้ำ

ให้ใช้กัน จึงทราบภายหลังจากพ่อกับแม่ว่า พระองค์ได้

โปรดให้สร้างเขื่อนและคลองระบายน้ำ ให้กับชาวบ้าน

 

ทุกอย่างได้มีการพัฒนาขึ้น ปัจจุบันที่บ้านก็ได้ย้ายมาอยู่ใกล้ ๆ

กับเขื่อนเก็บน้ำ พร้อมกับภาพความทรงจำที่ไม่เคยลืมของผม

ที่มีต่อพระองค์ ที่ทรงเสด็จมาพร้อมกับการพัฒนา

 

ไม่มีภาพถ่ายใด นอกจากความทรงจำที่อยู่ในใจผมตลอดไป และ

จะประพฤติปฎิบัติตนเพื่อส่วนรวมและประเทศไทยเยี่ยงประชาชนชาวไทยที่ดีคนนึง

 

"ขอพระองค์จงทรงพระเจริญ"